(2.i). विशाखेचे सांत्वन

भगवान बुद्ध आणि त्यांचा धम्म
~लेखक: डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर
*************************
आठवा खंड- महामानव सिद्धार्थ गौतम
Book VIII- THE MAN WHO WAS SIDDHARTH GAUTAMA
*************************
भाग दुसरा - तथागतांची मानवता
Part II- His Humanity
*************************
2. दुःखितांचे दुःखहरण- दुःखांचा उपशमनकर्ता (दुःखहर्ता)
Healing of the Stricken: A Consummate Healer of Sorrow
*************************
*(2.i). विशाखेचे सांत्वन*
Consoling Visakha
*************************

1) विशाखा ही एक उपासिका होती. भिक्खूंना भिक्षा देणे हा तिचा प्रघात होता.

2) एके दिवशी तिच्याबरोबर राहात असलेली तिची नात सुदत्ता आजारी पडली आणि तिचे निधन झाले.

3) विशाखेचा शोक अनावर झाला.

4) तिच्या अंत्यविधीनंतर विशाखा तथागत बुद्धांपाशी गेली आणि साश्रू नयनांनी एका बाजूस जाऊन बसली.

5) तथागतांनी विचारले, "विशाखा! दुःखी, शोकमग्न आणि अश्रूसिंचन करीत तू अशी बसलीस याचे कारण काय?"

6) तिने आपल्या नातीच्या मृत्यूचे कारण सांगितले व ती म्हणाली, "ती अत्यंत आज्ञाधारक मुलगी होती. तिच्या सारखी दुसरी सापडणे कठीण."

7) "विशाखा श्रावस्तीमध्ये एकूण किती मुली असतील."

8). "तथागत! लोक म्हणतात कित्येक कोटी आहेत."

9) "ह्या सर्व तुझ्या नातीसारख्या असतील तर त्यांच्यावर तू प्रेम करणार नाहीस काय?"

10) "तथागत! खात्रीने करीन."

11) "आणि दर दिवशी श्रावस्तीमध्ये किती मुलींचे निधन होत असेल?"

12) "तथागत! पुष्कळ."

13) "मग कुणासाठी तरी शोक केल्यावाचून तुझा एक क्षणही सुना जाणार नाही."

14) "तथागत! खरे आहे."

15) "तर काय दिवसरात्र रडत तू तुझे जीवन कंठणार?"

16) "तथागत! आपण ठीक सांगितले. समजले मला."

17) तर मग शोक बंद करा.