(2.ii) किसा गौतमीचे सांत्वन
भगवान बुद्ध आणि त्यांचा धम्म
~लेखक: डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर
*************************
आठवा खंड- महामानव सिद्धार्थ गौतम
Book VIII- THE MAN WHO WAS SIDDHARTH GAUTAMA
*************************
भाग दुसरा - तथागतांची मानवता
Part II- His Humanity
*************************
2. दुःखितांचे दुःखहरण- दुःखांचा उपशमनकर्ता (दुःखहर्ता)
Healing of the Stricken: A Consummate Healer of Sorrow
*************************
(2.ii) किसा गौतमीचे सांत्वन
Comforting Kisa Gautami
*************************
~लेखक: डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर
*************************
आठवा खंड- महामानव सिद्धार्थ गौतम
Book VIII- THE MAN WHO WAS SIDDHARTH GAUTAMA
*************************
भाग दुसरा - तथागतांची मानवता
Part II- His Humanity
*************************
2. दुःखितांचे दुःखहरण- दुःखांचा उपशमनकर्ता (दुःखहर्ता)
Healing of the Stricken: A Consummate Healer of Sorrow
*************************
(2.ii) किसा गौतमीचे सांत्वन
Comforting Kisa Gautami
*************************
1) गौतमीचा विवाह श्रावस्तीच्या एका व्यापाऱ्याच्या पुत्राशी झाला होता.
2) विवाहानंतर काही काळाने तिला एक पुत्र झाला.
3) तो चालता-फिरता होतो न होतो तोच त्याला सर्पदंश होऊन तो मृत्यू पावला.
4) आपला पुत्र मृत्यू पावला ह्यावर तिचा विश्वासच बसेना. कारण पूर्वी तिने कधी मृत्यू पाहिला नव्हता.
5) सर्पदंश जिथे झाला तिथे दिसत असलेला लहान लाल डाग हा पुत्राच्या मृत्यूचे कारण असेल असे तिला वाटले नाही.
6) म्हणून आपल्या पुत्राचे कलेवर घेऊन विचित्र मनःस्थितीत ती घरोघर फिरत असताना पाहून लोकांना वाटले की तिला वेड लागले असावे.
7) अखेरीस एका वृद्ध गृहस्थाने तिला सुचविले की, श्रावस्तीत राहत असलेल्या श्रमण गौतमांकडे तिने जावे.
8). म्हणून ती तथागतांकडे आली आणि आपल्या मृत पुत्रासाठी काही औषध तिने मागितले.
9) तथागतांनी तिची हकीकत आणि विलाप ऐकला.
10) तथागतांनी तिला सांगितले, "तू नगरात जा आणि ज्या घरी एकही मृत्यू झालेला नाही त्या घरातून थोडी मोहरी घेऊन ये. तिने मी तुझा पुत्र जिवंत करीन."
11) तिला वाटले ही फार सोपी गोष्ट आहे. आणि म्हणून मुलाचे कलेवर घेऊन ती नगरात गेली.
12) पण लवकरच तिचा भ्रम दूर झाला. कारण जिथे जिथे ती गेली त्या घरी कुणाचा ना कुणाचा तरी मृत्यू झालेला होता.
13) एका गृहस्थाने तिला सांगितले, जिवंत आहेत ते थोडे आणि जे निधन पावले ते अधिक आहेत.
14) ती तथागतांकडे निराश होऊन रिकाम्या हाताने परत आली.
15) तेव्हा तथागतांनी तिला विचारले की, "मृत्यू हा सर्वांच्या नशिबी असतोच हे तुला समजले की नाही? तिच्याच बाबतीत ही दुर्दैवी घटना घडली म्हणून तिने शोक का करावा?"
16) तिने मग आपल्या पुत्राचे अंत्यविधी केले. ते करताना ती म्हणाली, "सर्व नश्वर आहे; हा निसर्गनियम आहे."
2) विवाहानंतर काही काळाने तिला एक पुत्र झाला.
3) तो चालता-फिरता होतो न होतो तोच त्याला सर्पदंश होऊन तो मृत्यू पावला.
4) आपला पुत्र मृत्यू पावला ह्यावर तिचा विश्वासच बसेना. कारण पूर्वी तिने कधी मृत्यू पाहिला नव्हता.
5) सर्पदंश जिथे झाला तिथे दिसत असलेला लहान लाल डाग हा पुत्राच्या मृत्यूचे कारण असेल असे तिला वाटले नाही.
6) म्हणून आपल्या पुत्राचे कलेवर घेऊन विचित्र मनःस्थितीत ती घरोघर फिरत असताना पाहून लोकांना वाटले की तिला वेड लागले असावे.
7) अखेरीस एका वृद्ध गृहस्थाने तिला सुचविले की, श्रावस्तीत राहत असलेल्या श्रमण गौतमांकडे तिने जावे.
8). म्हणून ती तथागतांकडे आली आणि आपल्या मृत पुत्रासाठी काही औषध तिने मागितले.
9) तथागतांनी तिची हकीकत आणि विलाप ऐकला.
10) तथागतांनी तिला सांगितले, "तू नगरात जा आणि ज्या घरी एकही मृत्यू झालेला नाही त्या घरातून थोडी मोहरी घेऊन ये. तिने मी तुझा पुत्र जिवंत करीन."
11) तिला वाटले ही फार सोपी गोष्ट आहे. आणि म्हणून मुलाचे कलेवर घेऊन ती नगरात गेली.
12) पण लवकरच तिचा भ्रम दूर झाला. कारण जिथे जिथे ती गेली त्या घरी कुणाचा ना कुणाचा तरी मृत्यू झालेला होता.
13) एका गृहस्थाने तिला सांगितले, जिवंत आहेत ते थोडे आणि जे निधन पावले ते अधिक आहेत.
14) ती तथागतांकडे निराश होऊन रिकाम्या हाताने परत आली.
15) तेव्हा तथागतांनी तिला विचारले की, "मृत्यू हा सर्वांच्या नशिबी असतोच हे तुला समजले की नाही? तिच्याच बाबतीत ही दुर्दैवी घटना घडली म्हणून तिने शोक का करावा?"
16) तिने मग आपल्या पुत्राचे अंत्यविधी केले. ते करताना ती म्हणाली, "सर्व नश्वर आहे; हा निसर्गनियम आहे."
Comments
Post a Comment