5. मल्लांचा विलाप आणि एका भिक्खूची प्रसन्नता
भगवान बुद्ध आणि त्यांचा धम्म
~लेखक: डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर
*************************
सातवा खंड- भ्रमणिकाची अंतिम यात्रा
Book VII- The Wanderer's Last Journey
*************************
भाग तिसरा - महापरिनिर्वाण
Part III- His End
*************************
5. मल्लांचा विलाप आणि एका भिक्खूची प्रसन्नता
The Lament of the Mallas and the Joy of a Bhikkhu
*************************
~लेखक: डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर
*************************
सातवा खंड- भ्रमणिकाची अंतिम यात्रा
Book VII- The Wanderer's Last Journey
*************************
भाग तिसरा - महापरिनिर्वाण
Part III- His End
*************************
5. मल्लांचा विलाप आणि एका भिक्खूची प्रसन्नता
The Lament of the Mallas and the Joy of a Bhikkhu
*************************
1) तथागतांच्या सांगण्यानुसार आनंदाने मल्लांकडे जाऊन त्यांना ही घटना कथन केली.
2) जेव्हा ही घटना समजली तेव्हा त्यांच्या स्त्रिया, तरुण पुरुष व कुमारिका दुःखित, खिन्न आणि शोकविव्हल झाले.
3) काहींनी केस विस्कटून, हात पसरून व जमिनीवर गडबडा लोळून शोक प्रदर्शित केला.
4) तेव्हा स्थविर आनंदाने विचार केला, "जर मी कुशिनाराच्या मल्लांना तथागतांच्या मृतदेहाला वंदन करण्यासाठी एकेकटे जाऊ दिले तर फार काळ व्यतीत होईल."
5) म्हणून त्यांनी कुटुंबा-कुटुंबाचे गट केले. प्रत्येक कुटुंब तथागतांच्या चरणी विनम्र भावाने वंदन करुन निरोप घेई.
6) याचवेळी पुष्कळ भिक्खूंच्या समवेत स्थविर महाकाश्यप पावा ते कुशिनारा ह्या मार्गाने यात्रा करीत होते.
7) त्याच वेळी पावाला जाणाऱ्या मार्गाने एक नग्न परिव्राजक येत होता.
8) स्थविर महाकाश्यपांना तो नग्न परिव्राजक दुरुन दिसला. तो जवळ आल्यावर त्यांनी त्यांना विचारले, "मित्रा, तू आमच्या गुरुंना ओळखत असशीलच?"
9) "होय मित्रा, मी त्यांना ओळखतो, श्रमण गौतमांचे निधन होऊन आज एक सप्ताह झाला."
10) हे वृत्त ऐकताच भिक्खूगण शोकविव्हल होऊन रुदन करु लागले.
11) ह्या भिक्खूगणात उतारवयात संघात दाखल झालेला सुभद्र नावाचा एक भिक्खू होता.
12) तो म्हणाला, "पुरे, आता विलाप पुरे. आता शोक पुरे. आपण श्रमण गोतमांच्या निर्बंधातून मुक्त झालो. 'हे बरे नाही, हे तुम्हास शोभत नाही' अशा त्यांच्या निर्बंधांनी आपण हैराण झालो होतो. आता आपल्याला हवे ते करता येईल. आणि नको ते करावयाची गरज पडणार नाही! त्यांचे निधन झाले हे बरे नाही का झाले? मग रडता कशासाठी? शोक कशाला करता? ही तर आनंदाची घटना आहे."
13) तथागत हे असे मोठे शिस्तीचे कठोर भोक्ते होते.
(So great and harsh a disciplinarian the Blessed One was.)
2) जेव्हा ही घटना समजली तेव्हा त्यांच्या स्त्रिया, तरुण पुरुष व कुमारिका दुःखित, खिन्न आणि शोकविव्हल झाले.
3) काहींनी केस विस्कटून, हात पसरून व जमिनीवर गडबडा लोळून शोक प्रदर्शित केला.
4) तेव्हा स्थविर आनंदाने विचार केला, "जर मी कुशिनाराच्या मल्लांना तथागतांच्या मृतदेहाला वंदन करण्यासाठी एकेकटे जाऊ दिले तर फार काळ व्यतीत होईल."
5) म्हणून त्यांनी कुटुंबा-कुटुंबाचे गट केले. प्रत्येक कुटुंब तथागतांच्या चरणी विनम्र भावाने वंदन करुन निरोप घेई.
6) याचवेळी पुष्कळ भिक्खूंच्या समवेत स्थविर महाकाश्यप पावा ते कुशिनारा ह्या मार्गाने यात्रा करीत होते.
7) त्याच वेळी पावाला जाणाऱ्या मार्गाने एक नग्न परिव्राजक येत होता.
8) स्थविर महाकाश्यपांना तो नग्न परिव्राजक दुरुन दिसला. तो जवळ आल्यावर त्यांनी त्यांना विचारले, "मित्रा, तू आमच्या गुरुंना ओळखत असशीलच?"
9) "होय मित्रा, मी त्यांना ओळखतो, श्रमण गौतमांचे निधन होऊन आज एक सप्ताह झाला."
10) हे वृत्त ऐकताच भिक्खूगण शोकविव्हल होऊन रुदन करु लागले.
11) ह्या भिक्खूगणात उतारवयात संघात दाखल झालेला सुभद्र नावाचा एक भिक्खू होता.
12) तो म्हणाला, "पुरे, आता विलाप पुरे. आता शोक पुरे. आपण श्रमण गोतमांच्या निर्बंधातून मुक्त झालो. 'हे बरे नाही, हे तुम्हास शोभत नाही' अशा त्यांच्या निर्बंधांनी आपण हैराण झालो होतो. आता आपल्याला हवे ते करता येईल. आणि नको ते करावयाची गरज पडणार नाही! त्यांचे निधन झाले हे बरे नाही का झाले? मग रडता कशासाठी? शोक कशाला करता? ही तर आनंदाची घटना आहे."
13) तथागत हे असे मोठे शिस्तीचे कठोर भोक्ते होते.
(So great and harsh a disciplinarian the Blessed One was.)
Comments
Post a Comment